سور (فقه)سور (به ضم سین و واو)، واحد متشکل از آیات قرآن کریم که - جز در یک مورد- با بسمله آغاز مى‌گردند. از احکام آن در باب صلات سخن گفته‌اند. ۱ - جزء سوره بودن بسملهبسمله در آغاز سوره، جزء سوره است و آیه مستقلى به شمار مى‌رود؛ از این رو، قرائت آن با سوره در نماز واجب است. ۲ - سوره‌های ضحی و شرح و نیز فیل و قریشسورههاى «ضحی» و «شرح» و نیز «فیل» و «قریش» یک سوره به شمار مى‌روند؛ از این رو در نماز، اکتفا به یکى از آن دو جایز نیست، بلکه در یک رکعت باید هر دو خوانده شوند. این قول، مشهور میان قدما است؛ بلکه به اکثر فقها؛ بلکه مشهور و بلکه اتفاق آنان نسبت داده شده است. لیکن گروهى از متأخران، هر کدام از آن دو را سوره‌اى مستقل دانسته‌اند. [۵]
مفتاح الکرامة ج۴، ص۶۸۲-۶۸۳.
البته جمع بین آن دو- حتى بنابر قول به تعدد- در قرائت یک رکعت از نماز بنابر قول مشهور، واجب است. گر چه بعضى، جمع را نیز واجب ندانسته‌اند. در اینکه در صورت قرائت آن دو، قرائت بسمله دوم واجب است یا نه، اختلاف است. ۳ - قرائت یک سوره کامل پس از حمدقرائت یک سوره کامل پس از حمد در نمازهای واجب، با وسعت وقت، واجب، و در نمازهای مستحب، مستحب است؛ ۴ - خواندن سوره‌های دارای سجده واجب در نمازجز سوره‌های دارای سجده واجب که بنابر قول مشهور، قرائت آنها در فرائض جایز نیست؛ لیکن در نوافل جایز است و پس از قرائت آیه سجده، سجده مى‌کند. ۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۵۵۲. رده‌های این صفحه : تقسیمات قرآنی | قرآن شناسی
|